Kαι ναι!Δε ξέρω τι ακριβώς να κάνω,δε ξέρω γιατί δε το κάνω και δε ξέρω γιατί φοβάμαι να το κάνω.Το περίεργο όλης της υπόθεσης είναι ότι δε νιώθω λύπη,ούτε φυσικά και χαρά αλλά διατηρώ μια πολύ ουδέτερη στάση.Ξέρω τι έχω να χάσω όπως επίσης ξέρω και τι έχω να κερδίσω.Μόνο που αυτό που έχω να κερδίσω δε μπορώ να το μετατρέψω σε κίνητρο.Απλά προχωράω αυτές τις μέρες.Απλά περιμένω να περάσουν.Τίποτα άλλο.Δε ζω τις συγκεκριμένες μέρες.Επιβιώνω μόνο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Μια μετριότητα, δεν ξέρω αυτή η φάση της ζωή μου είναι αυτή η οποία με κατοχυρώνει και με επαληθεύει ως άνθρωπο χωρίς προσωπική ζωή. Κάνω υπομονή να περάσει αυτή η μπάσταρδη χρονιά. Μπας και δω λίγο φως.
[ποιο είναι το αντίτιμο τα χάνεις θελημένα όλα και να απομένεις άδειος; Ποιο είναι τελικά; Και για ποιο σκοπό να το κάνεις σκόπιμα;]
Είπα να πω και εγώ τη γνώμη μου μιας και όλοι γίναμε ειδήμονες χωρίς να ξέρουμε καν να διαβάζουμε. –κατάλαβες σε πια αναφέρομε-
Δημοσίευση σχολίου