Kαι να που ξαναγύρισα στη γνωστή μου κατάσταση.Και να που δε θέλω να βλέπω άνθρωπο.Και να που το μόνο συναίσθημα που περιφέρεται ξέφρενα στο σπίτι μου είναι η μοναξιά.Και να που αναζητάω ξανά τα βιβλία μου και κείνη τη παλιά μάλλινη κουβέρτα.Και να που τελικά δεν έχει νόημα να κλαίς για κανέναν και για τίποτα.Είσαι εσύ και ο εαυτός σου.Ας τα 'χεις μ'αυτόν καλά τουλάχιστον.Και που ξέρεις..Ίσως κάποτε βρεθεί και αυτός που θα σε καταλάβει..Ίσως τότε να αξίζει να αγαπήσεις..Ίσως μάλιστα τότε να αξίζει και να αγαπηθείς..

Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.

Καληνύχτα..

Θέλω τη μέρα που θα φύγεις..

Τι πόρωση αυτό το κομμάτι..

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

Και τι μπορώ να πω για σένα
που να 'ναι εσύ
λέξεις με δέρμα και μαλλιά
γραμματικές για την αφή
χέρια πλεγμένα

Θέλω τη μέρα που θα φύγεις
απ' το πρωί να μου γελάς
κι όταν την πόρτα θα ανοίγεις
να είναι σαν να μ' αγαπάς

Και πώς μπορώ να σε θυμάμαι
και να 'σαι εσύ
τα γέλια σου σαν τα νερά
μια ήσυχη λέξη στ' αυτί
και να νικάμε

Tα άπλυτα μας στη φόρα!!

Όπως είναι γνωστό κάνω παρέα μόνο με άτομα υψηλής καλλιέργειας και κουλτούρας και αυτό άλλωστε φαίνεται και στις συνομιλίες μας.Ήταν υποχρέωση μου να παραθέσω το παρακάτω απόσπασμα για να μπορέσουν και οι αναγνώστες αυτόυ του μπλόκ να δουν τι περιεχόμενο έχει ο συγγραφέας του αλλά και ο συγγραφέας της Ιθάκης.(ένα ποίημα διάβασε και το κάνει και μπλόκ..πφφφφ:P)
υ.γ Σε αγαπώ!Μη με βρίσεις!
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
αλλά χαίρομαι πολύ!!
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
όλο για εσένα!!
Ο χρήστης Vaxiou λέει:
μου τη πεφτεις?
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
πφφφ...
Ο χρήστης Vaxiou λέει:
κοιτα αυγουστινα
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
κοίτα συμπέρασμα...
Ο χρήστης Vaxiou λέει:
εισαι καλο παιδι
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
ε ναι λοιπόν...
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
!!
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
το ξέρω!!
Ο χρήστης Vaxiou λέει:
αλλα σε βλεπω μονο σα τη καθαριστρια μου
Ο χρήστης Vaxiou λέει:
θα ηταν λαθος να γινει κατι μεταξυ μας
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
γιατί??
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
θα καθαρίζω και τσαμπε στην τελική!!
Ο χρήστης Vaxiou λέει:
καταρχας μυριζεις χλωρινη
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
ποτε!!
Ο χρήστης Vaxiou λέει:
παντα!!:
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
εντάξει μωρή άρρωστη!! με ιδρωτίλα θα σου έρχομαι απο εδώ και στο εξής!!
Ο χρήστης Vaxiou λέει:
θα με αφηνεις να σου γλυφω τη μασχαλη?
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
ΜΠΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΞ!!
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
κοίτα...
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
αν γουστάρεις...
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
εγώ χαίρομαι!!
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
γιατί δε θα χρειαστεί να κάνω μπάνιο!!
Ο χρήστης Vaxiou λέει:
χαχαχαχα
Ο χρήστης Vaxiou λέει:
να εισαι ξυρισμενη ομως
Ο χρήστης Vaxiou λέει:
μη βηχω και φευγουν τριχομπαλες
Ο χρήστης Augustinoula λέει:
χαχαχαχαχαχα

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου!!

Ως κάθε γνήσιο Ελληνόπουλο που αγαπά τη πατρίδα του και συγκινείται βαθύτατα στη θύμιση τέτοιων ιστορικών γεγονότων οφείλω να γράψω έστω και 2-3 γραμμούλες για το πως ακριβώς γιορτάζουμε τη μέρα αυτή!Δε μπορώ να γνωρίζω τι κάνει ο κάθε πατριώτης στο σπίτι του για αυτό θα αναφερθώ στις δραστηριότητες του κοινωνικού μου περίγυρου.
Οι ετοιμασίες ξεκινάνε μέχρι και 3 βδομάδες νωρίτερα.Στο σχολείο πλέον τα μαθηματικά και η χημεία κατεύθυνσης θεωρούνται περιττά και για αυτό προτιμάμε να χορεύουμε τσάμικα και τσιριγώτικα για να αποσπάσουμε πληθώρα χειροκροτημάτων την ημέρα της γιορτής.Επίσης,τα τεστ και τα διαγωνίσματα,γράφονται με τη συνοδεία πάντα του "1 αριστερό" και πολλές φορές και στου "5 και αλλαγή".Η σφυρίχτρα της γυμνάστριας δίνει ρέστα,και η γκαρίκλα της στη φράση "εγώ δε θα έρθω στη παρέλαση" τσακίζει κόκαλα.Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει κοκκινήσει απ΄το κακό της όταν τα παιδια παραπονιούνται πως η στολή(η οποία αποτελείται απο μπλε-ηλεκτρίκ πουλόβερ,σατέν άσπρο πουκάμισο,γάντια,γραβάτα,μπερέ και παντελόνι με τσάκιση)δε τους κάνει πλέον.Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα ειρήνης,αγάπης και αρμονίας δίνουμε ραντεβού στο χώρο του σχολείο στις 6 η ώρα το πρωί για να πάμε συναμενοι-κουνάμενοι στη πλατεία της περιοχής και μετά από άπειρες στιγμές σιωπής και περισυλλογής , να παρελάσουμε στις 12 η ώρα για 2 ολόκληρα λεπτά και να κορδωθούμε στους επισήμους με γυρισμένη τη μάπα για άλλα 5 ηρωικά δευτερόλεπτα.Αφού το αίσθημα της αδελφοσύνης έχει γίνει τεραστίων διαστάσεων και νιώθουμε να ασφυκτιούμε και να σκάμε,ξεσπάμε στη ταβέρνα κοντά στο σταθμό όπου τα κοψίδια έχουν μόνο 2.30 το κιλό και δε θα πέσουμε έξω από το μηνιαίο προυπολογισμό.
Αν το στομάχι μας αντέχει ακόμα,θα κάνουμε βόλτα για καλή χώνεψη περνώντας από τη πλατεία Συντάγμαντος προσέχοντας μη μας πατήσουν οι τσολίαδες,μη μας κουτσουλήσουν τα περιστέρια και μη μας τυφλώσουν τα φλας των χαμογελαστών τουριστών που απεγνωσμένα ζητούν να "help us , dear " για να "take a photo with this(εννοώντας φυσικά τους τσολίαδες!)".
Μετά περιμένουμ κανα 3ωρο το λεωφορείο και αφού φτάσει και είναι φίσκα,δείχνουμε τη προτίμηση μας σε ένα κίτρινο αμαξάκι που μέχρι να το βρούμε μας βγαίνει η πίστη καθώς ο οδηγός είναι αυτός που διαλέγει τη διαδρομή(πολλές φορές και τα ευρω!) και αμα δε τον βολεύει εκεί που είναι το σπίτι σου,να στα αρχίδια του και να πας να κουρευτείς!
Η πινακίδα "ελεύθερο" είναι για φιγούρα.Και όχι μόνο στα ταξί.

Ανάμνηση το καλοκαίρι ανάμνηση μα ο χειμώνας φέρνει πάλι άνοιξη..
Το ακούγαμε μαζί.Πριν 3 χρόνια.Λέγαμε πόσο κρίμα θα ταν να περάσει αυτό το καλοκαίρι.Που περάσαμε τόσο όμορφα.Που νίωσαμε τόσο κοντά.Πήραμε τηλέφωνο χαζογελώντας,ζήτησα κάποιον,το κλείσαμε κάνοντας υποθετικά σενάρια.
Μα ανησυχώ για σένα ανησυχώ αν σ'αγαπάνε οι άλλοι όπως εγώ τρέμω κακό μη πάθεις όπου πας εγώ σε νοιάζομαι και ας με πουλάς..
Και αυτο..Και δυνατά μάλιστα..Για να το ακούσει κάποιος,για να θυμηθούμε κάποιους..Και με είχες αγκάλιασει και μου χες πει πως έτσι είναι καλύτερα.
Ξανα Σεπτέμβρη περιμένω μαζί να ανέβουμε στο τρένο,δυό εισητίρια σινεμά είναι αρκετά..
Είχε τελείωσε και για τους δυό μας κάτι τέτοιο.Και κλάμμα..Για το τότε.
Ετσι όπως με ήξερες δεν έχω αλλάξει τα φέρνω δύσκολα μα είμαι εντάξει..
Και το τελευταίο..Έγραφα ένα από τα πρώτα-πρώτα ποιήματα μου."Θα στο διαβάσω το βράδυ" σου είπα.Προσπαθούσα να θυμηθώ τον ουρανό που βλέπαμε τις νύχτες μαζί.Τα αστέρια που μετρούσαμε."Άκου,άκου πως λέει το εντάξει.Το νιώθει ε;"
Σε οτι έχει μείνει απ'το παλιό απ'το κρυφό μου ουρανό...Εκεί αφιερωμένο..
Δε μένουμε σε καταστάσεις.Ούτε σε ανθρώπους.Δε νομίζω να σε αγάπησα.Υπήρξες δίπλα μου όμως και εγώ επίσης.Συνήθεια ίσως.Καλά να σαι..

Θέλω...

...να μου πει κάποιος πως μ'αγαπάει και να το εννοεί!Βαρέθηκα τα θαψίματα,τα δήθεν,τα συμφέροντα,την αφέλεια,την ηλιθιότητα,τις προσωρινές καταστάσεις, μα πάνω απ'ολα βαρέθηκα την ευπιστία μου.Βαρέθηκα εμένα και τους γύρω μου.Βαρέθηκα τα "δες με,πρόσεξε με,αγάπησε με!".Βαρέθηκα τις ικεσίες για ενδιαφέρον.Βαρέθηκα να μη μου ανήκω.Να μην ανήκω σε κανέναν και να μη μου ανήκει κανείς.

Όταν δε μπορείς να κάνεις άλλο υπομονή...

...συνέχισε!

.. ή ..

..μη συνεχίζεις...(όπως είπε και ο Πόε)

Η απάντηση δεν είναι ποτέ μια,δεν είναι ποτέ εύκολη και ποτέ δε θα είναι η σωστή.Ο χρόνος θα δείξει..

Μέρες κενές..
Μέρες του τίποτα..
Μέρες μιας βδομάδας,ενός μήνα και ενός χρόνου..
Μέρες μια ζωής -της ζωής μου..
Κανένας,πουθένα.Για μένα.
Ούτε πια χαμόγελα.Ξεχάστηκα..
Ούτε πια όνειρα.Ξεχάστηκα..
Σ'αγαπώ.Ξεχάστηκα..