Kαι να που ξαναγύρισα στη γνωστή μου κατάσταση.Και να που δε θέλω να βλέπω άνθρωπο.Και να που το μόνο συναίσθημα που περιφέρεται ξέφρενα στο σπίτι μου είναι η μοναξιά.Και να που αναζητάω ξανά τα βιβλία μου και κείνη τη παλιά μάλλινη κουβέρτα.Και να που τελικά δεν έχει νόημα να κλαίς για κανέναν και για τίποτα.Είσαι εσύ και ο εαυτός σου.Ας τα 'χεις μ'αυτόν καλά τουλάχιστον.Και που ξέρεις..Ίσως κάποτε βρεθεί και αυτός που θα σε καταλάβει..Ίσως τότε να αξίζει να αγαπήσεις..Ίσως μάλιστα τότε να αξίζει και να αγαπηθείς..

Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.

Καληνύχτα..

4 σχόλια:

Γιώργος Π. είπε...

Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.

βασιλική είπε...

Βλέπω κουράστηκες πάλι στα σχόλια σου:P
Θα συμφωνήσω όμως μαζί σου:P:P:P
Και με αφορμή κάτι που μου είπες να σου πω και εγω με τη σειρά μου ότι όταν θες να αγαπήσεις και να αγαπηθείς (είναι και ανάγκη και επιθυμία) πρέπει κάποιες στιγμές να ισοπεδώσεις το εγώ σου.Κρατώντας βέβαια τις ισορροπίες.
Πάντα φιλικά(όπως λέγαμε μια φορά και έναν καιρό στο φόρουμ του MH):P
Y.Γ Αμήν..Για δείξω και τον ορθόδοξο χαρακτήρα μου..

Αυγου είπε...

Αυτό το τελευταίο είναι όντως πολύ σωστό... μ'αρέσει να διαβάζω κάτι απο εσένα και με τη δεύτερη ανάγνωση να καταλαβαίνω πιο βαθιά τι λες... Καληνύχτα ελπιδούλα!! Απόψε λέω να κοιμηθώωωωωω!!(ας δώσουμε και μια ευχάριστη πινελιά!!)

βασιλική είπε...

Απόψε λέω να κοιμηθώωωωωω:P:P