Ανάμνηση το καλοκαίρι ανάμνηση μα ο χειμώνας φέρνει πάλι άνοιξη..
Το ακούγαμε μαζί.Πριν 3 χρόνια.Λέγαμε πόσο κρίμα θα ταν να περάσει αυτό το καλοκαίρι.Που περάσαμε τόσο όμορφα.Που νίωσαμε τόσο κοντά.Πήραμε τηλέφωνο χαζογελώντας,ζήτησα κάποιον,το κλείσαμε κάνοντας υποθετικά σενάρια.
Μα ανησυχώ για σένα ανησυχώ αν σ'αγαπάνε οι άλλοι όπως εγώ τρέμω κακό μη πάθεις όπου πας εγώ σε νοιάζομαι και ας με πουλάς..
Και αυτο..Και δυνατά μάλιστα..Για να το ακούσει κάποιος,για να θυμηθούμε κάποιους..Και με είχες αγκάλιασει και μου χες πει πως έτσι είναι καλύτερα.
Ξανα Σεπτέμβρη περιμένω μαζί να ανέβουμε στο τρένο,δυό εισητίρια σινεμά είναι αρκετά..
Είχε τελείωσε και για τους δυό μας κάτι τέτοιο.Και κλάμμα..Για το τότε.
Ετσι όπως με ήξερες δεν έχω αλλάξει τα φέρνω δύσκολα μα είμαι εντάξει..
Και το τελευταίο..Έγραφα ένα από τα πρώτα-πρώτα ποιήματα μου."Θα στο διαβάσω το βράδυ" σου είπα.Προσπαθούσα να θυμηθώ τον ουρανό που βλέπαμε τις νύχτες μαζί.Τα αστέρια που μετρούσαμε."Άκου,άκου πως λέει το εντάξει.Το νιώθει ε;"
Σε οτι έχει μείνει απ'το παλιό απ'το κρυφό μου ουρανό...Εκεί αφιερωμένο..
Δε μένουμε σε καταστάσεις.Ούτε σε ανθρώπους.Δε νομίζω να σε αγάπησα.Υπήρξες δίπλα μου όμως και εγώ επίσης.Συνήθεια ίσως.Καλά να σαι..