Aν οι αλλαγές μοιάζουν σε ότι είχαμε,
Αν το σπίτι δεν θα φαίνεται άδειο στις αργές σου μέρες,
Αν ,μόνο, αν μπορούσες να καταλάβεις πως πονάει το να στριμώχνεις τους λυγμούς σου σε ενα μαξιλάρι,
τότε αλήθεια αλήθεια αλήθεια αλήθεια τίποτα δε θα με πείραζε και τίποτα δε θα με πειράζει..


Μα δεν..



ΥΓ:Θα περιμένω άλλες μέρες..

Δεν πέρασε πολύς καιρός.Κάτι μέρες και κάτι μήνες.Και ύστερα κάτι χρόνια.
Στην αρχή φρόντισα να είσαι ένα περαστικό όνομα στη ζωή μου.Μα ξέρεις δε γίνονται όλα έτσι όπως τα θέλουμε,και εγώ άρχισα να μαθαίνω απ'εξω το όνομα σου,και να του δίνω μάτια και στόμα,και να του δίνω φωνή να μου μιλήσει,και να του δίνω και κάτι από μένα-να με μάθει,να μη με φοβάται..

Τα βράδια είναι δύσκολες ώρες..

Δε κοιμάμαι εύκολα.Ανοιγοκλείνω το φως για να γεννηθούν σκιές να μη νιώθω μόνη και χτυπάω ρυθμικά τα δάχτυλα μου στο τοίχο για να κάνω μια κρυφή,μακρινή καντάδα στη νύχτα σου.

Μέτρησα ως το άπειρο και ζήλεψα που τέλος δεν υπήρχε και τέλος δεν ερχόταν..

Όμορφο πράγμα το άπειρο, δε βρίσκεις;

Αν ποτέ θελήσεις να ψάξεις κάτι,πρώτα εκεί να κοιτάξεις..

Τα βράδια είναι άτιμες ώρες σου ξαναλέω..

Βρήκα ένα σπασμένο λουλούδι το πρωί και το πέταξα.

Νιώθω τύψεις.Πολλές τύψεις.

Άλλος στη θέση μου θα το μύριζε και με περίσσεια φροντίδα θα το τοποθετούσε στο ωραιότερο βάζο του σπιτιού του.

Εγώ δεν έχω βάζα πια σπίτι μου.Δεν έχω χώρο για σπασμένα λουλούδια ούτε για μαραμένα πέταλα..

Κάποτε τα βρισκα τόσο όμορφα όλα αυτά.Τόσο λευκά και αλάνθαστα.

Άξιζε,πίστευα και η πιο ταλαιπωρημένη υπόσχεση να γατζώνεται από πάνω σου..

Μα δεν έχει νόημα ξέρεις..Τίποτα δεν έχει νόημα αν δε τους δώσεις..

Η ώρα λίγο μετά τις 5.

Απ'εξω το σκουπιδιάρικο να μαζέψει τις βρώμικες ζωές μας..

Σαν να βρέχει είναι σήμερα.
Χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο.
Έτσι.

Κάθομαι στο τζάμι και προσπαθώ να φανταστώ που θα έπεφταν οι στάλες.
Όμορφες που είναι..
Όμορφες που θα τανε..
Χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο.
Έτσι.


Λες και δεν υπάρχει κανείς σήμερα.
Λες και όλοι αποφάσισαν σήμερα να μην υπάρξουν.
Χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο.
Έτσι.


Πάντα πίστευα πως η γωνιά που χω ακουμπήσει τις ζωγραφιές σου
ήταν το ομορφότερο σημείο του δωματίου.
Χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο.
Έτσι.


Πάντα βάζω στο καφέ μου μια κουταλιά ζάχαρη και δύο καφέ.
Δε μου αρέσει.
Αλλά τον πίνω.Κάθε πρωί στις 10.


Ακούω ραδιόφωνο τα βράδια και περπατάω στη βεράντα.
Χωρίς κάποιο ιδιαιτερο λόγο.
Έτσι και άλλιως δε φτάνω πουθενά.
Ποτέ δε φτάνω πουθένα.
Έτσι.


Και όταν ακούμπησα το πρόσωπο μου στο τζάμι, έβρεξε.
Λες και κάποιος κατάλαβε.


Δε βρέχει όσο συχνά θα θελα στα μέρη μας.

Σε όλα τα τζάμια κολλήμενα τα πρόσωπα..

Χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο.

Περιμένοντας μια βροχή και κρατώντας πάντα μια καινούρια ομπρέλα..

Έτσι περνάμε εμείς τα βράδια μας..

Πάντα περιμένοντας..

Mπορώ πάντα να γίνομαι η καλή σου η καρφίτσα στο μέρος της καρδιάς σου,
μπορώ πάντα να γυρνάω σα δισκάκι της παλιάς σου εφηβείας,
μα δε μπορώ άλλο πια να μου δανείζουν τ'όνειρα..

Χάρισε μου κάτι να πιαστώ και όχι τις λέξεις

Ξέμεινα σε γράμματα και τρόμαξα να σε γνωρίσω..

Περιμένω να αλλάξει κάτι
Να μπει χειμώνας.
Να κρυώσουν οι σχέσεις
Να μπει χειμώνας.
Να ξεχάσουμε το καλοκαίρι
Να μπει χειμώνας.
Να σταματήσουμε να φαινόμαστε.
Μόνο να είμαστε

Περιμένω να αλλάξει κάτι..

Μέχρι το κάποτε

Μέχρι το τότε που θα σταματήσουν οι άνθρωποι να τυχαίνουν ο ένας στον άλλον..