Στα έντονα σχέδια των βιτρινών
δε φταίς εσύ που χάνεσαι
στα βήματα των περαστικών
δε φταίς εσύ που μπλέκεσαι.
Και για κορόιδο των γελοτοποιών
που χάχανα ξεχειλίζουν οι τσέπες τους,
δε φταις εσύ αν σε περνάνε..

Στο πλαστικό σου ποτήρι,
αυτά που είπες,αυτά που έκανες,αυτά που θέλησες,
αποκτούν τη συχνότητα κερμάτων,
δε φταίς εσύ.

Αλλά τα τρύπια σου παπούτσια.
Πότε τα διάλεξες;

Σ'αρέσει έτσι που γίνομαι;
Έτσι που τρέχω και πετάω;
Που δεν έχω χρόνο
Δεν εχω
Δεν εχω
Εχω μια τσέπη γεμάτη χαρτόνια
Έχω ένα σπίτι γεμάτο μπαλόνια.
Σ'αρέσει έτσι που γελάω;
Έτσι που χορεύω και σ'αγκαλιάζω;
Που δεν έχω χρόνο
Δεν εχω
Δεν εχω
Έχω μια παλάμη γεμάτη σταγόνες