Ως κάθε γνήσιο Ελληνόπουλο που αγαπά τη πατρίδα του και συγκινείται βαθύτατα στη θύμιση τέτοιων ιστορικών γεγονότων οφείλω να γράψω έστω και 2-3 γραμμούλες για το πως ακριβώς γιορτάζουμε τη μέρα αυτή!Δε μπορώ να γνωρίζω τι κάνει ο κάθε πατριώτης στο σπίτι του για αυτό θα αναφερθώ στις δραστηριότητες του κοινωνικού μου περίγυρου.
Οι ετοιμασίες ξεκινάνε μέχρι και 3 βδομάδες νωρίτερα.Στο σχολείο πλέον τα μαθηματικά και η χημεία κατεύθυνσης θεωρούνται περιττά και για αυτό προτιμάμε να χορεύουμε τσάμικα και τσιριγώτικα για να αποσπάσουμε πληθώρα χειροκροτημάτων την ημέρα της γιορτής.Επίσης,τα τεστ και τα διαγωνίσματα,γράφονται με τη συνοδεία πάντα του "1 αριστερό" και πολλές φορές και στου "5 και αλλαγή".Η σφυρίχτρα της γυμνάστριας δίνει ρέστα,και η γκαρίκλα της στη φράση "εγώ δε θα έρθω στη παρέλαση" τσακίζει κόκαλα.Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει κοκκινήσει απ΄το κακό της όταν τα παιδια παραπονιούνται πως η στολή(η οποία αποτελείται απο μπλε-ηλεκτρίκ πουλόβερ,σατέν άσπρο πουκάμισο,γάντια,γραβάτα,μπερέ και παντελόνι με τσάκιση)δε τους κάνει πλέον.Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα ειρήνης,αγάπης και αρμονίας δίνουμε ραντεβού στο χώρο του σχολείο στις 6 η ώρα το πρωί για να πάμε συναμενοι-κουνάμενοι στη πλατεία της περιοχής και μετά από άπειρες στιγμές σιωπής και περισυλλογής , να παρελάσουμε στις 12 η ώρα για 2 ολόκληρα λεπτά και να κορδωθούμε στους επισήμους με γυρισμένη τη μάπα για άλλα 5 ηρωικά δευτερόλεπτα.Αφού το αίσθημα της αδελφοσύνης έχει γίνει τεραστίων διαστάσεων και νιώθουμε να ασφυκτιούμε και να σκάμε,ξεσπάμε στη ταβέρνα κοντά στο σταθμό όπου τα κοψίδια έχουν μόνο 2.30 το κιλό και δε θα πέσουμε έξω από το μηνιαίο προυπολογισμό.
Αν το στομάχι μας αντέχει ακόμα,θα κάνουμε βόλτα για καλή χώνεψη περνώντας από τη πλατεία Συντάγμαντος προσέχοντας μη μας πατήσουν οι τσολίαδες,μη μας κουτσουλήσουν τα περιστέρια και μη μας τυφλώσουν τα φλας των χαμογελαστών τουριστών που απεγνωσμένα ζητούν να "help us , dear " για να "take a photo with this(εννοώντας φυσικά τους τσολίαδες!)".
Μετά περιμένουμ κανα 3ωρο το λεωφορείο και αφού φτάσει και είναι φίσκα,δείχνουμε τη προτίμηση μας σε ένα κίτρινο αμαξάκι που μέχρι να το βρούμε μας βγαίνει η πίστη καθώς ο οδηγός είναι αυτός που διαλέγει τη διαδρομή(πολλές φορές και τα ευρω!) και αμα δε τον βολεύει εκεί που είναι το σπίτι σου,να στα αρχίδια του και να πας να κουρευτείς!
Η πινακίδα "ελεύθερο" είναι για φιγούρα.Και όχι μόνο στα ταξί.
4 σχόλια:
Στις μέρες μας χάνονται οι αξίες, μένουν μοναχά θεσμοί, συνήθεις. Κάθε χρόνο οι παρελάσεις δεν γίνονται προς τη μνήμη των νεκρών αλλα για την δόξα του έθνους, το φαίνεστε, την φασιστική επέλαση μπροστά στους δημάρχους και στο πλήθος που έχει ντυθεί λατέρνα για να φανεί.
Έχουμε χάσει το ήθος μας, την τσίπα,, το φιλότιμο -γιατί δεν πρόκριτε για μνήμη- .
Όλο αυτό το καρναβάλι υποκρισίας είναι το ευχαριστώ σε εκείνους που πολέμησαν για εμάς, για εκείνους, για όλους τους βολεμένους, για όλους τους υποκριτές.
Για να μπορούμε να γελάμε στης γιορτές, για να μπορούμε να κάνουμε παρελάσεις-αυτό είναι το αντίτιμο-.
Όσοι είχαν πολεμήσει και είναι εν ζωή δεν έρχονται καν στις εκδηλώσεις, τι να δουν τους αμερικανοτσολιάδες; Τι να δουν; Εμάς…;
Μην το κάνεις για τους ξεφτίλες μα για τους ανθρώπους που πολέμησαν και σκοτώθηκαν.
Αυτό ακριβώς.Περι καρναβαλιού πρόκειται.Λυπάμαι αλλά εγώ στις παρελάσεις βλέπω όλο κάτι παιδάκια που χασκογελάνε και μπυγελώνονται.Και στο κάτω κάτω όταν είσαι 12,13,14 χρονών τη θλίψη για τους νεκρούς θα τη νιώσεις κάνοντας βήμα ή μαθαίνοντας λίγο ιστορία;
Μη νομίζεις οτι γελοιοποιώ το τότε γεγονός.Καθόλου.Νιώθω μάλιστα και περήφανη.Αλλά για το τότε.Για το τώρα για ποιο λόγο να νιώσω περήφανη;
Είναι θέμα παιδείας και πληροφόρησης, αλλα η παιδία είναι έμφυτη και δεν αποκτάτε. Όσο κι αν πληροφορηθείς αν είσαι απαθής και σταρχηδιστής δεν πρόκριτε να νιώσει κανείς τίποτα. Να είσαι περήφανη για εκείνους τους ανθρώπους που πήγαιναν με χαμόγελο να πολεμήσουν στο μέτωπο ξέροντας πως μπορεί να μην γυρίσουν πίσω, γιατί βλέπεις δεν είχαν μέσο να βολευτούν σε γραφεία. (βλ. Σεφέρη και λοιπούς εκείνης της γενιάς)
Είμαι πολύ περήφανη μην άγχεσαι.Απλά δε θα κάτσω να εκδηλώσω τη περηφάνια μου κάνοντας παρέλαση και λέγοντας ποίηματα.Δε νομίζω οτι τιμάει κανέναν αυτό.Η άποψη μου πάντα.Κάποιες μνήμες είναι καλό να μένουν,και ειδικά μνήμες σαν και αυτή,όντως.Αλλά εμείς έχουμε μείνει στάσιμοι σε ένα ηρωικό όχι.
Τι εννοείς με το Σεφέρη και τα γραφεία;
Δημοσίευση σχολίου