Η ιστορία επαναλαμβάνεται.Μάλλον.Δε ξέρω.Και δε με νοιάζει να μάθω.Δε θα κερδίσω τίποτα και το ξέρω.Ίσως μάλιστα χάσω.Αλλά θα αφεθώ.Στο κάτω κάτω στη συγκεκριμένη φάση της ζωής μου το τι αξίζει και τι όχι έχω πάψει να το σκέφτομαι.Και αλήθεια έτσι πρέπει.Γιατί αν αξίζει πρέπει να το βιώσω.Και αν δεν αξίζει οφείλω να το μάθω.Ρε γαμώτο.Περνάει σα πούστης ο καιρός.Γρήγορα.Ασφυκτικά γρήγορα.Και εσύ μου λείπεις.Πολύ.Όλα και όλοι μου λείπουν.Δε προλαβαίνω να σε κοιτάξω όσο θέλω..Να σε παρατηρήσω.Εσένα,τον διπλανό μου.Να μιλήσουμε.Να σε αγαπήσω και να με αγαπήσεις.Θέλω απλά λίγες από τις στιγμές σου.Και αμα δε το αξίζω ισσοπέδωσε με.Εσύ το πες.Δώσε μου απλά την ευκαιρία.
Είναι φορές που δεν αντιλαμβάνεσαι ποιον έχεις δίπλα σου.Φορές που ένα μεγαλοπρεπέστατο εγώ δε σε αφήνει να κοιτάξεις πιο πέρα.Το καλύτερο,το χειρότερο,το διαφορετικό.Κριτής;Εσύ.Μέσα από τα μάτια των άλλων.Και τα δικά σου.
Συνεχίζω.Η ιστορία επαναλαμβάνεται.Γέμισα ένα δωμάτιο καπνούς και ερωτηματικά.Και αν η ιστορία ήταν απλά παρεξήγηση;Ψευδαίσθηση;Τότε ζω κάτι καινούργιο.Και φοβάμαι.Δε με νοιάζει να κάνω λάθος.Μα πόσο δύσκολο είναι να μάθεις απ'αυτό...Πολύ."Τι γυρεύω ανάμεσα σε τούτες τις νήπιες διαθέσεις;"..
Θα τα βγάλω πέρα όμως.Έτσι για το γαμώτο.Για να χω να λέω κόιτα τι έχασα,κοίτα τι κέρδισα μα πάνω απ'ολα κοίτα πως τα κατάφερα.Με όλα και με όλους.