6-11-08 (ημερομηνία λόγω έλλειψης έμπνευσης:P)

Ήσουν μικρούλης.Με καλοχτενισμένα μαύρα μαλλιά και ένας ύφος πρόωρης ωριμότητας.Ήξερες γιατί είχες έρθει,ήξερες τι έπρεπε να κάνεις.Στο χέρι σου κρατούσες σφιχτά το πατέρα σου.Μου έκανε εντύπωση το πόσο μπορεί να φοβόσουν ένα τέτοιο μέρος.Σήκωσα το βλέμμα μου και τον κοίταξα.Μάτια που κοιτάνε μονότονα,στο δεξί χέρι ένα μπαστούνι.Είπες τι ήθελες και τον έβαλες να καθήσει.Έσκυψε και σου ψιθύρισε κάτι.Χαμογέλασες.Με πείσμα κοιτούσες όσους σας χάζευαν.Έκοβες απότομα τις εκφράσεις ενόχλησης των διπλανών σου.Και πόσο με στιγμάτησε το δέσιμο αυτό των χεριών σας.Πόσο με άγχωσε η αγωνία του πατέρα σου να σε αγγίξει.Πόσο φανερό ήταν πως αυτός σε καθοδηγούσε παρά το σκοτάδι του.Πόσο τυχερός είσαι μέσα στην ατυχία σου.