Εγώ, που λες, κάνω πως το’ χω πια ξεχάσει.. Ψάχνομαι τώρα γι’ άλλη φάση ...Εγώ, που λες

Εγώ, που λες, λέω γιατρός πως είν’ ο χρόνος
κι ας βγάζω τα σκουπίδια μόνος
Εγώ, που λες

Κάνω παρέα μ’ όσους έχω.. Λέω για σένα και αντέχω.. Για να μη λες..Βγαίνω για βόλτα μες στα φώτα.. Κάτι να μοιάζει όπως πρώτα.. Εγώ, που λες...

Εγώ, που λες, έτσι γι’ αστείο και για πλάκα
κάθομαι μέσα Κυριακές
Εγώ που λες

Εγώ, που λες, τα πήρα όλα για αστείο
κι έμαθα πως το λέν’ τ ‘ αντίο.. Εγώ, που λες

Κάνω παρέα μ’ όσους έχω...
..........................................................................................................................................................................
Για να σου δείξω μικρή μου πως όταν βάζεις κάποιους ανθρώπους στη ζωή σου,δε μπορείς εύκολα να τους ξεχάσεις...
Γιατί ίσως να μη σου προσφέρουν οι ίδιοι κάτι θελημένα αλλά και μόνο ως οντότητες και ως υπάρξεις να σε γεμίζουν.
Τι τραγούδια,τι ποιήματα και τι κλάμματα.Σου φάνηκαν πολλά 3 χρόνια ε;Είχα γράψει κάποτε σε ένα λεύκωμα πως η αγάπη δε χάνεται ποτέ.Με αφιέρωση σε έναν ξεχασμένο-τώρα πια-Ν.Ξ.
Και θέλω πάλι να του κάνω μια αφιέρωση.Διαφορετική αυτή τη φορά.Η αγάπη χάνεται και μαζί της χάνεται και το μέρος του εαυτού που δώρισες.Ευτυχώς από μένα δε πήρες πολλά.Δε το επέτρεψαν οι συνθήκες.Και χαίρομαι.
Y.Γ Το τραγουδάκι το τραγουδούσα επί χρόνια..Και αυτό στο αφιέρωνα..όπως τόσα άλλα..Όπως τόσες άλλες στιγμές μου.Δε θα κλείσω λέγοντας σου να σαι καλά γιατί δε με ενδιαφέρει.Έχω να νοιαστώ για τόσα άλλα στο σήμερα μου,που εσύ περισσεύεις.Και ας στέλνεις χαιρετίσματα αραιά και που για να "μη ξεχαστούν οι συμπάθειες".Βλέπεις να μ΄άγγίζουν;