Πάντα πίστευα πως δεν χρειάζονται οι γιορτές και τα γεννέθλια για να καταλάβεις ποιος σε αγαπάει και ποιος όχι και ούτε φυσικά ποιον αγαπάς και ποιον όχι.Δε μπορώ όμως να μην πω πως η μέρα των γεννεθλίων μου,μια συνηθισμένη μέρα,μια τρίτη μέσα σε μια απλή και καθόλου περίεργη βδομάδα ήταν από τις καλύτερες μέρες της ζωής μου.Δεν έβγαλα νέα συμπεράσματα σχετικά με τα αισθήματα μου.Αλλά αισθάνθηκα όμορφα.Μα τι λέω;Πανέμορφα..
Από τη μια είχα το σόι μου και το καμάρωνα..Μα πόσο έντονη ένιωσα την αγάπη μου για κείνους όταν τους κοίταζα να τραγουδάνε Καββαδία,να λένε ανέκδοτα και να σχολιάζουν..
Και δίπλα μου;Δύο άτομα.Απλά.Που σημαίνουν όμως τα πάντα για μένα.Ευχαριστώ πολύ..
Δε θα πω δε μου έλειπε τίποτα.Μου έλειπε.Αλλά πάντα κάτι θα σου λείπει τελικά.Είτε το χρειάζεσαι,είτε όχι.Αλλά χτες όχι δε συμβιβάστηκα με αυτά που έχω.Ένιωθα πλήρης.Περίεργο αίσθημα..Από τη μια να θέλω και να χρειάζομαι αυτό το κάτι ακόμα,από την άλλη να μην υπάρχουν περιθώρια αμφισβήτησης της ευτυχίας μου..