Είναι 5/12 μια καθόλου μα καθόλου αξιοσημείωτη μέρα.Είναι απλά μια μέρα,η πέμπτη του δωδέκατου μήνα,με το όνομα Παρασκευή που δίνει χαρά και ελπίδα σε πολλούς.
Είναι μια μέρα που αρχίζει με 7 ώρες σχολείου,συνεχίζει με 4 ώρες ιδιαιτέρου και τελειώνει με ατελείωτα χασμουρητά στο καναπέ.Είναι μια μέρα που το μόνο που προλαβαίνεις να κάνεις είναι να διαβάσεις 2-3 στιχάκια και να ακούσεις στα κρυφά κάποιο τραγουδάκι στο ράδιο.Μετά πέφτεις στο κρεββάτι,θες να σκεφτείς και κουράζεσαι,θες να ονειρευτείς και βαριέσαι.Θες απλά να κοιμηθείς.Να βυθιστείς σε μια κατάσταση που κανείς δε σε ενοχλεί,κανείς δε σου φωνάζει,δεν υπάρχουν μιγαδικοί και συναρτήσεις.Είναι το μοναδικό πράγμα που το lim του καταλήγει σε άπειρο επί άπειρο και δε δέχεσαι την απροσδιορίστία.Συνεχίζεις..