Κάψτε τα σπίτια και τα υπάρχοντα μας.
Κάψτε τα δωμάτια των παιδιών όλων των τόπων.
Βγάλτε με μανία τις αφίσες από το τοίχο και ξεσκίστε τα τετράδια που κρύβουν κάτω από το κρεββάτι.
Κάψτε το σπίτι του παππού και της γιαγιάς.
Και μαζί και τα παραμύθια που μας λένε.
Κάψτε κήπους και αυλές να μη παίζουμε.
Κάψτε τις αλάνες να μη τρέχουμε.
Και ύστερα γεμίστε τους ουρανούς καπνούς να μη πετάμε.
Κάψτε τα δωμάτια των παιδιών όλων των τόπων.
Βγάλτε με μανία τις αφίσες από το τοίχο και ξεσκίστε τα τετράδια που κρύβουν κάτω από το κρεββάτι.
Κάψτε το σπίτι του παππού και της γιαγιάς.
Και μαζί και τα παραμύθια που μας λένε.
Κάψτε κήπους και αυλές να μη παίζουμε.
Κάψτε τις αλάνες να μη τρέχουμε.
Και ύστερα γεμίστε τους ουρανούς καπνούς να μη πετάμε.
4 σχόλια:
Ο Νικόλας είχε πει: ''Φάγατε και τις καρδιές σας κι οι βιτρίνες σας αστραφτερές.''
Ο λογος σου ΥΠΕΡΟΧΟΣ!!
Το ξερω πως καθενας μοναχος πορευεται στον ερωτα,
Μοναχος στη δοξα και στο θανατο.
Το ξερω. Το δοκιμασα.Δεν ωφελει.
Αφησε με να 'ρθω μαζι σου.
Καλή σου μέρα....!!!!
Όταν έχει φεγγάρι μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι,
αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες,
ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου
λησμονημένα λόγια δε θέλω να τ ακούσω. Σώπα.
(Πολύ αγαπημένο μου ποίημα:))
Ανταποδίδω τη καλημέρα..
...Κούλικο στο στήθος σου τατού,
που όσο κι' αν το καις δε λέει να σβήσει.
Είπαν πως την είχες αγαπήσει
σε μια κρίση μαύρου πυρετού...
το τελευταίο δίστιχο, είναι αυτό που αγαπώ! αμέτρητες κρίσεις μαύρου πυρετού τα τελευταία χρόνια....!!!
Δημοσίευση σχολίου