Τις Κυριακές από παιδί τις σιχαινόμουνα..

Λοιπόν τις Κυριακές ξυπνώ αργά

και πίνω τον καφέ μου μονάχος μου

με τον ηλεκτρικό στον Πειραιά

χαζεύω τα εκτός και τα εντός μου

Κοιτάζω γύρω δεν με βλέπω πουθενά

μεσ' το μυαλό μου όλα ένα μάτσο

δεν ξέρω αν λυπάμαι ή αν χαίρομαι

να σηκωθώ να φύγω η να κάτσω

Διάφορα μούτρα βαποράκια ναυτικοί

ποιοι να 'ναι οι κλέφτες και ποιοι οι πολισμάνοι

ύστερα χώθηκα σε κάποιο σινεμά

δίπλα μου κάθονταν πέντε-έξι Πακιστάνοι

να, να...

Σβήνουν τα φώτα και δεν είναι πια κανείς

γυμνές γυναίκες αστράφτουν στην οθόνη

κανείς δε νοιάζεται αν πεθαίνω η αν ζω

το χέρι μου γλιστράει στο παντελόνι

Κομμένη ανάσα αγωνιά μη σε δουν

ούτε που ξέρω πως βρέθηκα εδώ πέρα

με της βδομάδας το άθλιο πορνό

η Κυριακή είναι η χειρότερη μου μέρα

Στέκω στην πόρτα ψάχνω για κλειδί

μεσ' το μυαλό μου όλα ένα μάτσο

Τις Κυριακές από παιδί τις σιχαινόμουνα

τραβάω την καρέκλα για να κάτσω

Αφιερωμένο το τραγουδάκι στη Κυριακή μου αυτή,που δε μοιάζει καθόλου με τις άλλες και όμως παραμένει η χειρότερη μου μέρα..

Έχω από το πρωί μια πολύ περίεργη αίσθηση που με βαραίνει.Σαν να έχω τόσους να μου λείπουν και ταυτόχρονα κανέναν,σαν να μη πηγαίνουν όλα όπως πρέπει,όπως θα ΄θελα ή έστω όπως συνήθως πηγαίνουν..

Δεν έχω τίποτα να πω σε κανέναν,κανέναν να ευχαριστήσω για τίποτα και τίποτα που να αξίζει να γραφτεί σαν υστερόγραφο(ναι το υ και το γ με την τελεία ανάμεσα που δηλώνει κάτι αξισημείωτο..)