Έρωτα μου όλα..

Ανέκαθεν πίστευα στον έρωτα.Στο να αγαπάς τον άλλον και σα σώμα και σα ψυχή.Σαν σώμα,εννοώντας το βλέμμα του,το χαμόγελο του,τις κινήσεις του και πρωπάντων σα ψυχή,εννοώντας το είναι του.Για μένα η ομορφιά είναι άκρως υποκειμενική.Για μένα όμορφος άνθρωπος είναι αυτός με το πλούσιο εσωτερικό κόσμο ο οποίος γίνεται αντιληπτός μέσα από κάποια σωματικά χαρακτηριστικά.Το πως σε κοιτάει,το πως σε αγγίζει.
Το καλοκαίρι, ένας από τους ομορφότερους ανθρώπους της ζωής μου μού είπε πως τους φίλους τους ερωτεύεσαι.Αφήνοντας για λίγο έξω τη σωματική έλξη που είναι καθαρά θέμα ορμονών και εξετάζοντας μόνο το συναισθηματικό τομέα σκέφτηκα πως ίσως έχει δίκιο.
Για καιρό προσπαθούσα να ξεχωρίσω την αγαπη από τον έρωτα.Μοναδική διαφορά η σεξουαλική επαφή.Σημαντική μεν,μοναδική δε.Κοιτούσα τους ανθρώπους γύρω μου.Ανθρώπους που για χάρη τους θα δινα και τη ζωή μου.Αν αυτό δεν είναι αγάπη,αν δε λέγεται έρωτας τότε τι είναι;
Τα συναισθήματα φυσικά δεν είναι πάντα αμοιβαία.Μπορεί ο άλλος να σου προσφέρει πράγματα απλά με την ύπαρξη του.Τις τελευταίες μέρες παρατήρησα πως έχω δίπλα μου πολύ λίγους ανθρώπους.Χάρηκα αλήθεια.Ίσως να μη ξέρω να το δείχνω,να το λέω ή να το γράφω όμορφα αλλά ξέρω να το αισθάνομαι.Ίσως ένα σ'αγαπώ να μη λέει τίποτα το σπουδαίο.Η τρελή έννοια όμως που έχω συνέχεια λέει.
Υ.Γ:Στην σταλίτσα μου για εκείνο το τηλέφωνημα που με στιγμάτησε και για τα όσα έχει κάνει για μένα.
Υ.Γ2:Στον καπεταναίο μου για όλη την αγάπη που μου δείχνει.Και για κείνο το "προχώρα" που είπε ψυθιρίζοντας.