...τηλέφωνα δε κρατήσαμε..
Αν έπρεπε να μιλήσω για ένα πράγμα που με ενθουσιάζει στην Αθήνα αυτό θα ήταν οι ποικιλία ανθρώπων,οι έξυπνες ατάκες που ακούγονται συνέχεια και φυσικά το ταμπεραμέντο που γίνεται αισθητό ειδικά σε μποτιλιαρίσματα.
Από την άλλη έχουμε ανθρώπους διαφορετικών αντιλήψεων και καταστάσεων,κοινώς τρελούς που μόνο τρελοί δεν είναι,πουλημένους στη μόδα,φιλελεύθερους,υπερβολικά φιλελεύθερους,χρήστες ουσιών για το γαμώτο,χρήστες ουσιών για τη μαγκιά,μίζερους,ρομαντικούς και μυστήριους.
Έχουμε επίσης χώρους συνάντησεις.Πολλούς.Καφετέριες,τρεντομάγαζα,μεταλ καταστάσεις,ταβερνάκια και ουζερί,παρακμιακά σουβλατζίδικα,αμερικανομάγαζα,μπουζούκια και μουσικές σκηνές.
Δεν έχουμε όμως..Θάλασσα και ουρανό,γρασίδι και ησυχία.Δεν έχουμε πολύ χρόνο για μας.Δεν έχουμε πολύ χρόνο για τους άλλους.όλα κινούνται υστερικά γρήγορα,ότι πιάσεις αν πιάσεις θα ναι το τυχερό σου.
Εδώ πολλοί θα φωνάξουν.Οι μισοί δε θα ακουστούν και οι μισοί θα ντραπούν αμέσως.Εδώ οι άνθρωποι δε λένε σ'αγαπώ συχνά γιατί φοβούνται.
Εδώ οι άνθρωποι πληρώνουν για τα πάντα.Και όσοι δε πληρώνουν λένε δεν έχουν τίποτα.Για μένα έχουν τα πάντα.
Εδω οι άνθρωποι τη μέρα είναι ήρεμοι και το βράδυ πρόστυχοι.Εδώ οι ανάγκες σε ξεφτιλίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου