Σάγαπω όσο δε μπορώ να σου πω με λόγια.Όλη η χαρά είναι στα μάτια σου,ολάκερη η ζωή στα χέρια σου,όλος ο κοσμος σ'εναν τοίχο που πέφτει ο ίσκιος σου το βράδι.
όχι δε θα μπορούσα να ζήσω μακριά σου αγαπημένη μου.Όμως εμείς μπορούμε να αγαπάμε και να χωρίζουμε,αυτό θα μείνει πάντοτε δικό μας,αυτό δε μπορεί κανείς να μας το πάρει.Αυτήν την αγάπη,αυτόν το πόλεμο,αυτή τη πίστη μας στη ζωή.Αντίο,λοιπόν,αντίο.Για να ναι πάντα τα μάτια σου γελαστά αντίο.Για να μη χαθούν οι όμορφες στιγμές που ζήσαμε αντιο.Για να μη μας τρομάζει η νύχτα,για να μη μας κλέβουν τον ουρανό αντίο.Για να πάρει τέλος πια η αδικία στο κόσμο αντίο.Μπορεί κιόλας να σκοτωθούμε αγάπη μου μα ποιος το λογαριάζει;Χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα δίχως όνομα,χιλιάδες γυναίκες ξύπνησαν ξαφνικά το πρωί και βρέθηκαν για πάντοτε μονάχες.Τα παιδια δεν έχουν ούτε χάδι ,ούτε ψωμί.Αντίο.
Ίσως να μη ξαναγυρίσω.Ένας άλλος θα κλειδώσει τα χέρια του γύρω απ΄το ζεστό κορμί σου.Μη με ξεχάσεις.Μα οχι οχι αγάπη μου πρέπει να με ξεχάσεις.Θα πρέπει ολάκερη να του δοθείς όπως κάποτε δόθηκες και σε μένα.Μονάχα όταν κάποτε ακούσετε ζητωκραυγές και σταθείτε στη μέση του δρόμου κοιτάζοντας τις σημαίες μας να ξεδιπλώνονται στον ήλιο τότε ω τότε,θυμήσου με-θυμήσου με μια στιγμή-μια στιγμή μόνο.Και ύστερα σφίξε το χέρι του κι ανοίξτε το βήμα σας βαδίζοντας προς το μέλλον..
Τάσος Λειβαδίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου