Η σταματημένη εικόνα και τα παγωμένα λόγια,
τα ακίνητα περιστέρια μόλις λίγα εκατοστά πάνω από το έδαφος,
εκφράσεις και αγκαλιές γαντζωμένες στο πέρασμα του χρόνου.
Και όλα αυτά,όμορφα βαλμένα στο παράθυρο του παλιού νοσοκομείου.

Όταν βγαίνεις από δω όλα ξεκινάνε από κει που τ΄άφησες.

Δεν χάνεται τίποτα.

Ούτε καν η επανάληψη.