Ξέρεις,τελικά με πειράζει να σε βλέπω δίπλα σε άλλους,με πειράζει να σε ακούω να γελάς με αστεία που δεν είναι δικά μου,να μιλάς με ανθρώπους που δε μου μοιάζουν.Με πειράζει όταν δε μιλάς για μένα,όταν δε θυμάσαι τον αριθμό μου απ'εξω..
Με πειράζει όταν πρέπει να μοιραστώ το βλέμμα σου και το άγγιγμα σου,τη στοργή σου και το ενδιαφέρον σου..
Με πειράζει που ίσως χρειαστεί να σε ξεχάσω,που ίσως να σε θυμάμαι για πάντα..
Δεν έχω να σου πω πολλά..Μόνο οτι μου προέκυψες βασανιστικά όμορφος και δεν αντέχω να σε χάσω..Δε στα λέω από έρωτα,ούτε καν από αγαπή..Είναι η άτιμη η αδυναμία που σου χω τόσα χρόνια και δε ξέρω πως να στην εκφράσω..Και τώρα είναι η στιγμή που θα δινα τα πάντα για μια αγκαλιά σου..Και όχι από αυτές τις πρόστυχες που όλοι σου ζητάνε με νόημα..Εγώ δε σε θέλω πουλημένο.Σε θέλω έτσι όπως είσαι..