Εμένα που δε με νοιαζαν τόσο οι λέξεις.Εμένα που οι στιγμές μου δεν ήταν ασφυκτικά στολισμένες με λόγια.Εμένα που οι σιωπές μου μαρτυρούσαν, όχι αν αλλά πως σ'αγαπώ... Και πόσο φοβάμαι μην είναι η συνήθεια που με κάνει κ'αλλάζω..
Τι ωραίο... Είναι η συνήθεια που σαρώνει τα πάντα. Τους αφαιρεί το νόημα τους, και μας κατατάσσει σε ένα μηχανικό τρόπο ζωής(ή καλύτερα μη ζωής)!
Μου θύμισες ένα σημείο του Coelho... "Για εκείνη όλες οι μέρες ήταν ίδιες, και όταν οι μέρες γίνονται ίδιες, θα πει ότι οι άνθρωποι έχουν πάψει να αντιλαμβάνονται τα καλά πράγματα που παρουσιάζονται στη ζωή τους κάθε φορά που ο ήλιος διασχίζει τον ουρανό".
Η συνηθισιοποίηση, που καιροφυλαχτεί, είναι έτοιμη να αφαιρέσει τη ζωή απ' το χρόνο. Γιατί τότε τίποτε δεν έχει νόημα. Εχουμε χρέος να κατακτήσουμε κάθε στιγμή μέσα από τη μοναδικότητα της...:)
Καλέ μου kioy, είναι όντως άτιμο πράγμα η συνήθεια.. Αυτή η επανάληψη που σε κάνει να νιώθεις βολεμένος,οι γνώριμες καταστάσεις που δεν έχουν τίποτα νέο να σου προσφέρουν.Και είναι δύσκολο να ξεφύγεις..
2 σχόλια:
Τι ωραίο...
Είναι η συνήθεια που σαρώνει τα πάντα. Τους αφαιρεί το νόημα τους, και μας κατατάσσει σε ένα μηχανικό τρόπο ζωής(ή καλύτερα μη ζωής)!
Μου θύμισες ένα σημείο του Coelho...
"Για εκείνη όλες οι μέρες ήταν ίδιες, και όταν οι μέρες γίνονται ίδιες, θα πει ότι οι άνθρωποι έχουν πάψει να αντιλαμβάνονται τα καλά πράγματα που παρουσιάζονται στη ζωή τους κάθε φορά που ο ήλιος διασχίζει τον ουρανό".
Η συνηθισιοποίηση, που καιροφυλαχτεί, είναι έτοιμη να αφαιρέσει τη ζωή απ' το χρόνο. Γιατί τότε τίποτε δεν έχει νόημα. Εχουμε χρέος να κατακτήσουμε κάθε στιγμή μέσα από τη μοναδικότητα της...:)
Καλέ μου kioy,
είναι όντως άτιμο πράγμα η συνήθεια..
Αυτή η επανάληψη που σε κάνει να νιώθεις βολεμένος,οι γνώριμες καταστάσεις που δεν έχουν τίποτα νέο να σου προσφέρουν.Και είναι δύσκολο να ξεφύγεις..
Δημοσίευση σχολίου