Σήμερα είπα μια συγγνώμη που δε την εννοούσα.Την είπα απλά επειδή με συμφέρει.
Προσπαθώ να με δικαιολογήσω αλλά είναι ανώφελο.Δεν έχω μετανιώσει στιγμή για τη κουβέντα που άρχισα.Είμαι σίγουρη για τα συναισθήματα μου.Κάτι με κρατάει όμως εδώ.Δε ξέρω αν είναι μοναξιά.Προσπαθώ να ξεφύγω από το τρυπάκι που έχω μπλέξει και έχω τρομερά νεύρα.Ξεσπάω επίσης και εκεί που δε θα πρεπε.
Κρατάω άτομα που δε θέλω κοντά μου γιατί με κρύβουν.Δε θέλω να κρύβομαι.Μα φοβάμαι και δεν είναι εδώ κανείς για μένα.
Δε θέλω να πουλάω παραμυθάκια αγάπης.Όχι επειδή δε το αξίζουν.Εγώ δε το αξίζω.Είναι πολλές φορές που δε μου αξίζει να με αγαπάνε.Δε μου αξίζει γιατί σπάνια δείχνω αυτό που νιώθω.Θέλω να κοιτάξω τον ουρανό και να πω την πιο ειλικρινή κουβέντα στη ζωή μου:"Σου το ορκίζομαι θα ξεφύγω.Δεν είμαι εγώ αυτή."
Τι έχω πάθει;Πολλοί λένε πως δε φταίω εγώ.Δε το πιστεύω.Όταν τα πράγματα καταρρέουν και σε επηρεάζουν μάλιστα τόσο πολύ φταις και εσύ.
Ξέρω πως πρέπει να το αντιμετωπήσω.Όσο δύσκολο και αν είναι.Θα μάθω να κρατάω κοντά μου τα άτομα που θέλω και θέλουν πραγματικά ,χωρίς να πληγώνω και να ψεύδομαι στους υπολοίπους.Δε θέλω παρέες.Δε θέλω γνωστούς.Θέλω να μαι με αυτούς που αγαπάω και με αγαπάνε όσο οδυνηρό είναι κάποιες φορές αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου