Να σβήσουμε τα ονόματα μας στα κουδούνια,
και να γράψουμε Άνθρωπος,
να φοράμε ανάποδα τις μπλούζες,
για να φαίνονται οι ραφές,
και ξυπόλητοι στους δρόμους να τρέχουμε,
ουρλιάζοντας το όνομα αυτού που αγαπάμε.

Παρθένοι στην ανωμαλία του καιρού μας

1 σχόλιο:

kioy είπε...

Και θα ναι ο καιρός σαν ουρλιαχτό
που θα φορά τα ονόματα ενός άλλου

Σαν θάλασσας βοής,
και σαν πληγής μας κρότος,
θα στάζει από μέσα ο παλιός καιρός,
στην άμμο
που δεν ανακυκλώνει.