Να σβήσουμε τα ονόματα μας στα κουδούνια,
και να γράψουμε Άνθρωπος,
να φοράμε ανάποδα τις μπλούζες,
για να φαίνονται οι ραφές,
και ξυπόλητοι στους δρόμους να τρέχουμε,
ουρλιάζοντας το όνομα αυτού που αγαπάμε.

Παρθένοι στην ανωμαλία του καιρού μας

Αν μου τάξεις δυό χαμόγελα θα είναι όλα καλά.
Θα περπατάμε μαζί,με δυό παλάμες αχώριστες και δύο ζευγάρια μεγάλα γελαστά μάτια.
Ναι,ναι έτσι θα γίνει.Θα μου τάξεις δυό χαμόγελα.Και θα ορκιστείς οτι μ΄αγαπάς.

Τα σύννεφα θα είναι παχουλά και ο ήλιος θα 'χει όνομα.
Και αν το φωνάξω θα γυρίσεις.
Και αν το φωνάξεις θα γυρίσω.
Ναι,ναι έτσι θα γίνει.Ο ήλιος θα ΄χει όνομα.
Και θα ορκιστείς οτι μ΄αγαπάς.

Θα ακουμπάς το κεφάλι σου στον ώμο μου,
και θα μιλάμε για το τι θέλω και το τι ήθελες,
για το τι θέλεις και το τι ήθελα.

Και κάποιο βράδυ,
που δε θα το ξέρω και δε θα το ξέρεις,
δε θα είμαι εγώ και δε θα είσαι εσύ.

Θα είμαστε δύο τυχαίες υπάρξεις που κάποτε αγκαλιάστηκαν