Αχ η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
αχ η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

Αχ το φεγγάρι που έσβησε
τ' ασημένιο φεγγάρι
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη

Η μέρα μου έρημη κίτρινη μέρα
χαρές που βουλιάξατε
πνιγμένες χαρές μου

Ζωή μου που καίγεσαι
στον κίτρινο αέρα
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

Στο καναπέ με κουβέρτα,ένα τσιγάρο και ένα ποτηράκι κρασί.Το ραδιόφωνο να παίζει με λίγα παράσιτα,όχι ενοχλητικά,και ο χαμηλός φωτισμός να αγγίζει σέπια καταστάσεις."Η μέρα μου έρημη κίτρινη μέρα"..Πήγε 3 η ώρα.
Γυρνάμε σε αγαπημένες καταστάσεις και πολύ χαίρομαι.

Υ.Γ:Θα το βρω το θεματάκι μου..

Και ύστερα όταν βράδιασε,άδειασα τα παπούτσια μου απ'ολους τους δρόμους και έπεσα να κοιμηθώ,ενώ τα υγρά σιωπηλά χωράφια ταξίδευαν με τους τυφλοπόντικες..

Τάσος Λειβαδίτης

-Το τραγουδάκι αφιερωμένο γιατί σε θυμίζει από παλιά..-

Περιμένεις;

Στο λεξικό γράφει πως περιμένω σημαίνει προσδοκώ..

Υπομένεις;

Στο λεξικό γράφει πως υπομένω σημαίνει δε βιάζομαι,δεν δυσανασχετώ..

Την στενεύουν τη διάθεση μου
οι λέξεις σας


-Ορίζουμε ένα όριο-
(Μαθηματικά,Γ Λυκείου)

Το άπειρο-συν ή πλήν καμία σημασία ποτέ δε μου γέννησε-είναι το διαλεγμένο μου.Απροσδιοριστία..
Στο 0 σχεδόν πάντα καταλήγεις.Είναι το διαλεχτό τους.

Συχνό αποτέλεσμα είναι το μηδέν
για τη διευκόλυνση
επίλυσης των
προβλημάτων
(Μαθηματικά,Γ Λυκείου)

Όντως

Με μηδενίζεις,με μηδενίζω.Αποτέλεσμα ένα.Επίλυση διαφορετική...

...Στο διάολο τα βιβλία σας...

Με νοιάζει τι γίνεται και πριν
το "συνεπάγεται"

Aφιερωμένο σε μια ψυχή που "πάντα θα είναι εδώ".Το σώμα μας είναι μόνο μια φθαρτή και σύντομη απόδειξη του οτι ζήσαμε."Πάντα θα ΄σαι εδώ"."Πάντα θα 'μαστε εδώ".Μέχρι να ξεχαστούμε.Μέχρι να τους κάνουμε να μας ξεχάσουν.Σ΄αγαπώ χωρίς λόγια πια.

Πόσο μου 'χεις λείψει..Όχι υπερβολικά πολύ,μα σε σκέφτομαι...Ούτε ελάχιστα γιατί πάντα για σένα μιλάω..
Και τέτοια χαρά είχα από σένα να νιώσω..
Και ας ήσουν όνειρο,κάτι φταίει που ΄ρθες..

υ.γ
9-2-09
Στο σχολείο μας μαθαν να βάζουμε ημερομηνία γιατί είχε κενό ο πίνακας.Τελικά.

Εμένα που δε με νοιαζαν τόσο οι λέξεις.Εμένα που οι στιγμές μου δεν ήταν ασφυκτικά στολισμένες με λόγια.Εμένα που οι σιωπές μου μαρτυρούσαν, όχι αν αλλά πως σ'αγαπώ...
Και πόσο φοβάμαι μην είναι η συνήθεια που με κάνει κ'αλλάζω..

Έχω πολλά,άπειρα θέλω.Όνειρα,όνειρα,όνειρα.Θαυμάσια σενάρια,ουτοπικές καταστάσεις.Φαντασία,μεγάλη φαντασία.Κάποιες φορές προσαρμοσμένη στη πραγματικότητα μου,άλλες φορές έξω από τα όρια.Αμέτρητα "μακάρι" και άλλα τόσα "ελπίζω".Προσπάθεια,αποτυχίες,επιτυχίες.Μια να νιώθω "εκατομμύρια δρόμους μακρυά από την άνοιξη"* και την άλλη στιγμή να είμαι ένα βήμα μακρυά από την ολόδικια μου ζωή.
Θέλω σωστά πράγματα.Μα θέλω και μεγάλα λάθη.Πάντα πίστευα πως από κάτι καλό,ίσως βγει κάτι εξίσου καλό.Μα υπήρξα πεπεισμένη πως από κάτι κακό βγαίνει πάντα κάτι καλύτερο.
Δε τις φοβάμαι τόσο τις άσχημες καταστάσεις.Ούτε καν αυτές που δημιουργώ στις μικρές μελαγχολίες μου.Πιο συχνά-πρέπει να πω-είναι τα όμορφα αυτά που με τρομάζουν.Ίσως να μην είμαι άξια να τα ζήσω,ίσως να μην είμαι σε θέση να τα βιώσω.Και η πιθανή ανικανότητα του να μην ζήσεις το δημιούργημα,αν όχι της φαντασίας σου,αλλά της ψυχής σου,με ξεφτιλίζει.Δε πιστεύω απόλυτα στη τύχη.Και πόσο μάλλον στη μοίρα.Δε θέλω να πω "ετυχε" και δεν έζησα έτσι όπως ήθελα.Όχι δεν έτυχε.Έχουμε κατά ένα μεγάλο ποσοστό ευθύνη για την τροπή των πραγμάτων.
Κρίνουμε,επιλέγουμε.Μας κρίνουν και μας επιλέγουν.Οι κρίσεις μας και οι επιλογές μας συγκρούονται.Ένα ατελείωτο,φυσικό ντόμινο.Το κάθε κομμάτι με διαφορετικό σχήμα,μέγεθος και χρώμα.Αλλά όλα με την ίδια ακριβώς ιδιότητα.Επηρεάζουν και επηρεάζονται.

*Στίχος από το βιβλίο του Θέμη Τασούλη "Μαθήματα Πρωτοβάθμιας Άνοιξης"

Για σένα στις επιθυμίες μου
λόγος δεν γίνεται ποτέ.
Δεν σε προέβλεψαν ποτέ
τα όνειρά μου
Οι προαισθήσεις μου
ποτέ δεν σε συνάντησαν.
Ούτε η φαντασία μου.
Κι όμως μια ανεξακρίβωτη στιγμή
σ`εξακριβώνω μέσα μου
ένα έτοιμο κιόλας αίσθημα.
Κική Δημουλά